พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์ตรัสว่า อาม ชาเนยฺยํ เจ้าค่ะพระผู้เป็นเจ้า คนทั้งหลาบ
เขารู้อยู่ว่า มหาสุมทรกว้างใหญ่
พระนาคเสนจึงถามว่า เหตุอย่างไร เมื่อคนทั้งหลายไม่ได้เห็นแก่ตา ทำไมเขาจึงรู้ว่า
มหาสมุทรใหญ่
พระเจ้ากรุงมิลินทร์ปิ่นกษัตริย์ตรัสว่า เหตุว่าผู้ใหญ่ผู้เฒ่าเล่ากับสืบ ๆ มา จึงรู้ว่า
มหาสมุทรนี้โตใหญ่
พระนาคเสนถวายพระพรว่า ความข้อนี้ฉันใดก็ดี อาตมานี้ถึงไม่เห็นองค์พระชินสีห์กับ
ตา ก็ได้ทัศนาการเห็นพระสาวกอรหันต์อันเป็นศิษย์ต่อ ๆ มาช้านาน ชานามิ ภควา อนุตฺตโร
รูปก็รู้ว่า สมเด็จพระภควันตบพิตรผู้ทำลายกำกงแห่งสังสารจักรเลิศนัก หาผู้เสมอเหมือนมิได้
ในกาลบัดนี้
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระทัยโสมนัสตรัสว่า กลฺโลสิ พระผู้เป็นเจ้ากล่าว
วิสัชนาอุปมานี้สมควรอยู่แล้ว
พุทธานุตตรภาวปัญหา คำรบ 2 จบเท่านี้

พุทโธอนุตตรภาวชานนปัญหา ที่ 3

สมเด็จพระเจ้ากรุงมิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการถามว่า ภนฺเต นาค-
เสน ข้าแต่พระนาคเสนผู้ปรีชาญาณบริสุทธิ์ องค์สมเด็จพระพุทธเจ้าเป็นองค์พระอนุต-
ตโรอันยิ่งนี้ พระผู้เป็นเจ้าอาจจะรู้ในใจของพระผู้เป็นเจ้าจริง ๆ เจียวหรือประการใด
พระนาคเสนแก้ไขว่า ขอถวายพระพร อาตมานี้อาจจะรู้แท้ว่าสมเด็จพระพุทธเจ้านี้แล
เป็นองค์อนุตตรโรยิ่งจริงทีเดียว ขอถวายพระพร
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นประชากรมีพระราชโองการซักว่า พระผู้เป็นเจ้ารู้ด้วยปัญหา
เห็นเหตุอย่างไร
พระนาคเสนจึงถามเปรียบไปว่า มหาราช ขอถวายพระพรบพิตรผู้เป็นใหญ่ในสมบัติ
อันยิ่ง แต่ก่อนยังมีมหาเถระองค์หนึ่งมีนามชื่อว่าพระติสสเถระรู้เลขชัดเจน บอกเลข เป็น